Column Yolanthe
Actrice en presentatrice Yolanthe Cabau van Kasbergen (23) vertelt in Glossy over haar leven.

In conditie het nieuwe jaar in

Sinds begin december ben ik met een personal trainer begonnen om mijn conditie een beetje op peil te brengen. Want ja, ik heb totaal geen spierballen of uithoudingsvermogen, dus ik dacht dat ik die wel even binnen een weekje zou kunnen ontwikkelen. Als je dan met zo’n trainer aan de slag gaat, merk je pas echt wat je allemaal níet kan! Daar komt nog eens bij dat ik zo verschrikkelijk ongeduldig ben. Na elke oefening kijk ik tot ergernis van mijn trainer in de spiegel of al iets te zien is. Ruud heet-ie. Een heel aardige en gezellige vent. Maar als het niet gaat zoals het hoort te gaan, is hij onverbiddelijk… Precies wat ik nodig heb! Op eigen kracht heb ik het al een aantal keren geprobeerd, dat trainen, maar bij het minste of geringste haakte ik vroegtijdig af. Het is uiteindelijk de bedoeling dat ik op een bepaald moment zelf ga sporten, natuurlijk wel met een schema van mijn trainer. Maar ik denk dat die tijd nog niet is aangebroken, want volgens hem ben ik een van de lastigste en zeurderigste leerlingen die hij ooit gehad heeft. En dat kan op zich best kloppen. Als ik een oefening niet leuk vind – wat bij bijna elke oefening gebeurt – heeft hij het zwaar te verduren. Wanneer hij me een makkelijke oefening geeft, vind ik het opeens wel heel erg leuk. Nu moet ik er bij vertellen dat Ruud normaal gesproken alleen topsporters traint, en die zeuren kennelijk nooit. Maar ik raak er steeds meer aan gewend en alles gaat daardoor steeds makkelijker. Maar je begrijpt, daar past hij dan het schema weer op aan. Ik heb trouwens laatst ook spieren bij mij ontdekt waarvan ik nooit geweten heb dat ik ze had, dat is pas gek! Spierpijn hebben op plekken waarvan je dacht dat daar geen spieren zaten. Ook zoiets, Ruud werkt met strafpunten. Iedere keer dat ik een oefening volgens hem niet naar wens heb uitgevoerd, moet ik extra aan de bak. Dan worden mijn sit-ups verhoogd van 50 naar 75. En ja, ik voer ze vaak ook verkeerd uit. Soms vind ik het zo zwaar, dat ik me afvraag waar ik het allemaal voor doe. Want die uurtjes zou ik best kunnen gebruiken om eens lekker op de bank te hangen of met vrienden af te spreken. Maar als ik dan ’s ochtends in de spiegel kijk en toch een heel klein beetje spieren begin te ontdekken, ben ik wel weer heel erg blij. Ik heb van die weken dat ik mijn broeken niet meer dicht krijg. Héél vervelend! Dan draag ik weer een legging of zo, tot die broeken weer pas. Een dieet is echt niks voor mij, nooit geweest ook. Ik hou zó van lekker eten… Maar zelfs over eten leer ik nu steeds meer; hoe ik dat op een betere manier klaar kan maken, en dan toch lekker veel en gezond! Het is dus belangrijk om naast het trainen goed te eten. Laatst had ik over een hele dag maar twee broodjes en twee bakjes muesli gegeten. Door de drukte was ik gewoon niet aan warm eten toe gekomen, en toen ik later op de loopband stond, had ik echt het gevoel dat ik flauw ging vallen! Toen Ruud me vroeg wat ik die dag had gegeten, schaamde ik me dood. Ik moet wel zeggen dat ik na die paar weken trainen al best een aardige conditie heb opgebouwd, en ik voel me energieker dan ooit. Dat komt goed uit, want 2009 wordt weer een druk jaartje voor me! En of ik het dit keer wel volhoud? De tijd zal het leren…

Liefs, Yolanthe